EN – It’s much smaller than life. There’s no theatrical gesture, this is not an expression of Courage, Honour or Sacrifice (with capitals). The mother and children don’t represent the courage to die, but the courage to continue living. Continue, every day, in the emptiness the dead have cut into your world. Or, a burden as heavy as that: continue living with the man that came back as a stranger – physically damaged, emotionally drifted away from you. Woman and children, summoning the courage to continue living in a world that turns out to be much harder and merciless than was promised when they gave birth, or when they were born.

Widow and Childen: an unprepossessing monument for oceans of common everyday courage, summoned by every family confronted with war, yesterday as well as today. You’ll find this monument in Melbourne, Australia, right next to the Shrine of Remembrance for WW1. A humble question mark for this and many classical heroic military tributes.

NL – Het is veel kleiner dan levensecht. Het toont geen theatrale houding, geen beeld-geworden Moed of Eer of Offer (met hoofdletters). Deze moeder en kinderen vertolken niet de moed om te sterven, maar de moed om verder te leven. Verder leven, elke dag, in de leegte die de doden om je heen hebben geslagen. Of, minstens even zwaar, verder leven met de man die terugkwam als een vreemde – fysiek gekwetst, emotioneel van je weggedreven. Vrouw en kinderen, die de moed opbrengen om verder te leven in een wereld die medogenloos veel harder blijkt dan was beloofd, toen je kinderen baarde, toen je geboren werd.

Widow and Children: een onopvallend monument voor de oceanen van vanzelfsprekende moed van elke dag die worden opgebracht door elk gezin waar oorlog was of is. Het staat in Melbourne, Australië, vlakbij het Shrine of Remembrance voor de doden van WOI. Een bescheiden vraagteken bij dat en vele klassiek-heroïsche militaire gedenktekens.