Across the castle moat

Right beside the railway track

In the middle of the woods

EN – Don’t stay in Ypres. Do visit this tranquil and welcoming town, do visit its impressive In Flanders Fields Museum. But then, if you possibly can, put on your walking shoes and get out of town.

I myself was motivated by the notoriously grey and rainy Belgian weather. When finally the sun appears, you just don’t stay inside for one second longer than necessary. I bought myself a map of the walking network of the Ypres Salient (6€) and started walking for what would become a trek of 15 km.

In a few hours I passed through such very different environments as a small nature reserve with some ponds, a villa neighbourhood, pastures with cows and pastures with horses, potato fields and wheat fields. I walked into woods and along the slowly rising slopes, on top of which I could look out to Ypres, or France, or Zillebeke. Apart from the occasional thoroughfare, I rarely encountered cars (the agricultural machines at work in the fields here and there were by far outnumbering them). And every time my attention was captured by yet another walled garden with a simple gate and behind it, again and again these white gravestones, side by side by side. 1914-18. A soldier of the Great War. Known unto God. These are true places of silence.

For one hundred years now the WW1 graveyards have been testing the spacial logics of the Westhoek region. You’ll find them in incongruous places like the middle of a wood (Maple Copse Cemetery), or right beside the railway tracks ((Larch Wood Railway Cutting Cemetery), or along the bankside of the castle moat of Ypres (Ramparts Lille Cemetery) just outside the town. They are unavoidable, omnipresent. They weave a web of melancholy through sunny Arcadia: shame for this immense failure of humanity, woe for all these lives destroyed. Here, in this landscape, the memory of the First World War has deeply taken root.

The walking network map can be purchased at the Ypres Tourist Office www.visitypres.be

NL – Blijf niet in Ieper. Bezoek dit rustige, gastvrije stadje, bezoek zijn indrukwekkend In Flanders Fields Museum, maar als het enigszins kan, trek dan je stapschoenen aan en wandel de stad uit.

Ik werd gemotiveerd door het weer dat in België notoir grijs en regenachtig is. Als dan eindelijk de zon doorbreekt, blijf je geen seconde langer binnen dan nodig. Ik kocht mezelf een wandelkaart van de Ieperboog (6€) en vertrok op goed geluk voor wat een tocht van 15 km zou worden.

In die enkele uren liep ik langs een klein natuurgebied en enkele vijvers, door rustige villawijken, langs weiden met koeien en weiden met paarden, langs velden met aardappelen en velden met tarwe. Ik stapte door een bos en over lange glooiingen, waar ik vanaf de top Ieper kon zien liggen in de verte, of Frankrijk, of Zillebeke. Een enkele drukke straat niet te na gesproken, kwam ik amper auto’s tegen (de landbouwmachines op de velden waren ver in de meerderheid wat gemotoriseerde voertuigen betreft). En keer op keer wordt mijn aandacht getrokken door alweer een ommuurd lapje grond met een bescheiden toegangspoort en daarachter de witte grafstenen, zij aan zij, rij na rij. 1914-18. A soldier of the Great War. Known unto God. Hier wordt het pas echt stil.

Al honderd jaar tarten deze kerkhoven de ruimtelijke logica van de Westhoek. Ze liggen in een bos (Maple Copse Cemetery), of vlak langs de spoorweg (Larch Wood Railway Cutting Cemetery) of langs de oever van de Ieperse Kasteelgracht (Ramparts Lille Cemetery) net buiten de stad. Ze zijn onontkoombaar overal. Ze weven een web van tristesse door zonnig Arcadia: schaamte voor dit immens menselijk falen, droefenis voor al die vernietigde levens. Hier, in dit landschap, heeft de herinnering aan WO I diep wortel geschoten.

De kaart ‘wandelnetwerk Ieperboog’ is te koop bij de dienst voor toerisme van Ieper www.toerisme-ieper.be