EN – I suspect that, if it could choose for itself, Zonnebeke would rather stick to agriculture, cheese making and the odd cycling tourist. Unfortunately history decided otherwise. In 1917, the Battle of Passchendaele roared over its fields and farms. It became one of the most disastrous battles in a war that already bore a notorious bad reputation in that field.

500.000 dead and missing: what a heritage for a village of this size. The proportion is 40 to 1: 40 souls of the fallen for every inhabitant of today. I have to admit, though, that Zonnebeke handles this sad heritage well. Ten years ago it remodelled its rather indistinct local museum into the Memorial Museum Passchendaele 1917. By visiting it, you get a thorough overview of the military history at the Western front with a lot of authentic objects on show. Last weekend, Zonnebeke surpassed itself by opening a new large wing dedicated specifically to the Passchendaele battle from which it takes its name. You learn a lot on what happened, and how all these UK, ANZAC, Canadian and German troops ended up in this manmade hell. Part of your visit will lead you through a reconstruction of a dugout and into different types of trenches – an experience.

When I ask my Zonnebeke colleagues how a tiny village can achieve such an ambitious goal, they come up with stories of a multitude of volunteers, a bunch of municipality technicians building the dugout thing themselves, of working until the morning comes, of never stopping the search for funds and the building of relations with sponsors both in Belgium and abroad.

Somehow I am sure that the 500.000 soldier souls of Passchendaele, should they still linger there, appreciate how their history is kept and told to the next generation. And so will you, dear visitor, should you find yourself in peaceful Zonnebeke one day.

NL – Waarschijnlijk zou Zonnebeke zich liever houden bij landbouw, kaas en de occasionele fietstoerist. Helaas, de geschiedenis heeft het anders gewild. Hier woedde in 1917 de slag van Passendale, één van de meest desastreuze campagnes in een oorlog die op dat vlak al nooit maat hield.

500.000 doden en vermisten: wat een erfdeel voor een dorp van dit formaat. De verhouding is 40 op 1: 40 zielen van gesneuvelden voor elke inwoner van vandaag. Maar ik moet het ze meegeven: Zonnebeke maakt er het beste van. Een decennium geleden bouwde het zijn wat onbestemde streekmuseum om tot het Memorial Museum Passchendaele 1917. Je krijgt er een grondig overzicht van de militaire geschiedenis van het Westelijk Front, geïllustreerd aan de hand van talrijke objecten. Vorig weekend overtrof Zonnebeke zichzelf: het opende een nieuwe vleugel, deze keer specifiek gewijd aan de slag waarnaar het museum genoemd werd. Je steekt er veel op over het verloop van de gevechten en over het wedervaren van Britse, ANZAC, Canadese en Duitse troepen in deze hel van menselijke makelij. Een deel van je bezoek brengt je door een reconstructie van een dug-out en langs verschillende types van loopgraven – een ervaring.

Als ik mijn collega’s in Zonnebeke vraag hoe een kleine gemeenschap zo’n ambitieus project voor mekaar krijgt, hoor ik verhalen van tientallen vrijwilligers, van de gemeentelijke techniekers die de dug-out eigenhandig in mekaar timmerden, van nachten doorwerken en van de nooit aflatende zoektocht naar geld en goede binnenlandse en internationale relaties.

Mocht het zijn, dat de 500.000 zielen van Passendale nog zwerven rond het dorp: ik ben zeker dat ze waarderen hoe hun geschiedenis wordt bewaard en verteld aan alweer een volgende generatie. Nu de bezoekers van vandaag nog.