A name. One of 600.000

“Not what is counted, no, what is recounted is remembered” (Gunter Grass)

EN – The number of the fallen. The number of the missing. The number of the graveyards. The numbers that came from Scotland. Or from China. The numbers that held their ground. The number of tanks. The number of kilometres of trenches.

Whenever the Great War is being discussed, numbers always come in handy. I suspect it to be a remnant of the accountancy of war: how many troops are still available, how much of the equipment, and where. Still more I suspect it to be the works of the reassuring power of the Total. Totals cover up individual details with a soft blanket of abstraction. They create safety: you don’t have to try to imagine what it was like for those 2000-some Canadians perishing in the fighting that took place after the first gas attacks at Langemark. Who was afraid, or who kept on smiling. What they had for dinner the evening before. The colour of their eyes. Their profession. How good they could handle their weapons. Don’t think of all that. 2000 Canadians, that’s enough. A neat and easily remembered Total.

The Name List project of the In Flanders Fields Museum in Ypres takes up the fight with this comfort. I admit, it’s often referred to with another number: the Name List will contain all 600.000 mortal victims on Belgian soil during the First World War. It makes no distinctions in nationality. Friend or foe, soldier or civilian, man or woman, all receive their due place on the list. At least by their name, but if possible also by a portrait, a known profession, a place of birth … every one of them becomes an individuals again, a human being of flesh and blood.

The Name List Project: http://www.inflandersfields.be/en/namelist
The victims of today 100 years ago: http://www.gonewest.be/en/list-names

The Name List projected at the Albert I memorial during the Light Front 2014

“Niet wat geteld, nee, wat verteld wordt, blijft hangen” (Gunter Grass)

NL – Het aantal gesneuvelden. Het aantal vermisten. Het aantal kerkhoven. Het aantal dat van Schotland kwam. Of van China. Het aantal dat stand hield. Het aantal tanks. Het aantal kilometer loopgraven.
Als de Eerste Wereldoorlog aan bod komt, zijn getallen nooit ver weg. Ik vermoed hier de invloed van de militaire boekhouding: hoeveel manschappen hebben we nog, welk materiaal, en waar. Meer nog vermoed ik de geruststellende kracht van het totaal. Totalen dekken individuele details toe met een dekentje van abstractie. Dat schept veiligheid: je moet je niet langer proberen iets voor te stellen bij de zowat 2000 Canadezen die sneuvelden in de gevechten na de eerste gasaanval in Langemark. Of ze bang waren of bleven lachen. Wat de pot hen had geschaft, de avond voordien. De kleur van hun ogen. Hun beroep. Of ze goed met de wapens om konden. 2000 Canadezen, dat volstaat. Een rond en gemakkelijk te vatten totaal.

De Namenlijst van het In Flanders Fields Museum trekt ten strijde tegen dat comfort. Toegegeven, er wordt ook naar verwezen met een getal: de lijst bevat de zowat 600.000 namen van alle dodelijke slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog op Belgische bodem. Nationaliteit maakt niet uit. Vriend en vijand, burgers en soldaten, mannen en vrouwen, allen krijgen hun plek. Op zijn minst door hun naam, maar als het even kan door een foto, een beroep, een geboorteplek,… worden ze weer een individu, een mens van vlees en bloed.

De namenlijst: http://www.inflandersfields.be/nl/namenlijst
De slachtoffers van vandaag, 100 jaar geleden: http://www.gonewest.be/nl/namenlijst