EN – When I’m organising a gathering of friends, the last hour before the event I tend to be pretty nervous. While all has been put in place – the house clean, the drinks and food ready for consumption, special decoration to mark the occasion – I keep on fussing about details that really don’t matter. At the same time, I have to fight down silly notions like ‘maybe nobody shows up’ or ‘will they like it here, anyway?’ or even ‘do I have enough food for everyone?’ I know by experience these concerns turn out to be utter nonsense: the gathering a great time, the preparations appreciated, and enough food to accommodate for a few extra guests.
August 3, 2014, the mood of our WW1 team quite resembles this atmosphere of anticipation and unreasonable doubt. We’ve been involved in the Centenary preparations for so long now, that it is difficult to accept that Flanders as a host region is definitely ready for it. Major museums have been refurbished and enlarged. Important sites of remembrance have enhanced their visitor services. A varied schedule of exhibitions, concerts and other events is on offer.
There’s no reason, either, to fear that public interest in the Centenary might just skip Flanders and concentrate on other meaningful regions. Statistics for the first five months of 2014 show a 100% rise of WW1-visitors in the Flanders Fields region. Over 33.000 people are fan of our facenbook page, and there’s a lot of interesting interaction going on there. Exhibitions that are up and running, attract a lot of visitors.
And yet, all of our team are well aware that as of tomorrow, when the Centenary officially starts, we have to perform better still. Attention will shift to communications now: promoting our offer to international visitors, and see to it that they find their way to the right sites and events once they arrive in Flanders. Tomorrow, we’ll make that shift. But here, too, I think we’re well prepared. I’ll talk of some great communication initiatives in the posts to follow…
facebook.com/flandersfields1418
NL – Als ik mijn vrienden te gast vraag, ben ik meestal erg nerveus in het laatste uur vóór ze verwacht worden. Meestal zijn alle voorbereidingen dan rond: het huis aan de kant, eten en drinken klaar voor consumptie, wat speciale decoratie aangebracht om de sfeer te zetten. Toch blijf ik doorgaan, me druk makend over zaken die niet essentieel zijn. Tegelijk vecht ik tegen absurde twijfels die me bekruipen, zoals ‘misschien komt er wel niemand’, of ‘gaan ze het wel fijn vinden’ of ‘ik heb toch genoeg eten voor iedereen?’. Ik weet uit ervaring dat dit allemaal nonsens is. We zullen een fijne tijd samen hebben, mijn vrienden zullen me dankbaar zijn voor alle moeite, en waarschijnlijk hadden er gerust nog wat extra monden gevuld kunnen worden.
Vandaag, 3 augustus 2014, is de stemming in ons WO I-team niet anders: grote verwachtingen wisselen af met ongefundeerde aanvallen van twijfel. We zijn al zo lang bezig met de voorbereiding van deze herdenking, dat het moeilijk te vatten is dat gastregio Vlaanderen er echt wel klaar voor is. De belangrijkste musea zijn vernieuwd en uitgebreid. Veelbezochte herinneringsplekken bieden een betere inrichting en diensten voor de bezoekers. We hebben een gevarieerd programma van tentoonstellingen, concerten en andere evenementen.
Er is ook geen enkele reden om te vrezen dat het herdenkingspubliek Vlaanderen zou overslaan en zich zou concentreren op andere betekenisvolle regio’s voor de Eerste Wereldoorlog. Uit statistieken weten we dat er de eerste vijf maanden van dit jaar een stijging was van 100% in het aantal bezoekers in de Westhoek, de eigenlijke ‘Flanders Fields’-regio. Onze facebookpagina telt meer dan 33.000 fans, die bovendien erg actief zijn met commentaren, delen van posts enzovoort. Tentoonstellingen die al lopen, krijgen veel bezoekers over de vloer.
Toch zijn we ons er van bewust dat we vanaf morgen, als de herdenking officieel start, nog beter moeten doen. Onze aandacht zal verschuiven naar communicatie: het aanbod van Vlaanderen promoten bij buitenlandse geïnteresseerden, zorgen dat ze de weg vinden naar de sites en evenementen eens ze in Vlaanderen toekomen. Morgen maken we die shift. Maar ook daar komen we goed voorbereid op het terrein, denk ik. In mijn volgende posts lees je over enkele van onze speciale communicatie-initiatieven…
my great war / mijn groote oorlog 